Diskriminierung und Sexismus
51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62
Prostitution und Frauenhandel
Weibliche Genitalverstümmelung
Häusliche und sexualisierte Gewalt
81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92
„Im Namen des Zentralrats der Ex-Muslime und der neuen Initiative „Frauen gegen Taliban“ begrüße ich die Frauen in Afghanistan. Ich komme aus dem Iran und seit 42 Jahren kämpfe ich gegen das islamische Regime Iran. Weil wir schon gesehen haben, wo Islamisten Macht gewinnen und Frauen alles verlieren. Frauen wollen selbst entscheiden, mit wem sie Sex haben und nicht Mullah oder Gott.
Mina Ahadi
Wir haben eine Initiative aus 600 Aktivisten oder Organisationen gegründet, einen Aufruf unterschrieben, dabei sind zum Beispiel Maryam Namazie, Terres des Femmes.
Mein Punkt ist, die europäischen Regierungen - auch die deutsche Regierung - sollen darauf reagieren, sobald eine terroristisch-islamische Regierung in einem Land wie zum Beispiel Iran, Menschen hinrichtet oder Frauen steinigt. Dieses darf nicht einfach hingenommen werden. Die Menschen haben gelernt, mit den Bedrohungen umzugehen solange diese Brutalität auf das eigene Land begrenzt ist.
Jetzt hören wir von Politikern, Taliban wären gemäßigt und besser geworden. Aber Frauen und Menschen in Afghanistan haben Angst. Wir müssen die Stimmen von Frauen und Mädchen hören und uns diesen annehmen.
Wir müssen auf die Straße gehen und die westlichen Regierungen unter Druck setzen, die Taliban nicht anzuerkennen. Genau deswegen haben wir den 10. Oktober als Tag gegen die Taliban ausgerufen. Wir möchten weltweit in 100 Städten Demonstrationen organisieren, so auch in Kabul und also auch in Afghanistan.“
Zahra EsrafilWir sind heute hier, um jeden von uns zur Stimme der afghanischen Frauen zu machen. Jeder von uns trägt die Verantwortung gegenüber den Frauen Afghanistans, den Kindern dieses Landes und der Geschichte unserer Generation, unseren Beitrag zum Kampf gegen die Taliban zu leisten.
Wir alle wissen jetzt von den Taliban und den Aktionen dieser Terrorgruppe, und ich glaube nicht, dass es in dieser begrenzten Zeit notwendig ist, sie noch einmal im Detail zu wiederholen. Wir sind hier, um eine weitere Katastrophe zu verhindern. In der Vergangenheit wurden viele große Probleme ignoriert, und jetzt sehen wir das katastrophale Ergebnis.
Damit meine ich zum Beispiel:
Als 2018 die Friedensgespräche begannen, wurde das Thema Frauen überhaupt nicht ernst genommen. Es gab keine Frauen bei den Taliban, und obwohl mehrere Frauen offiziell an den Friedensgesprächen teilnahmen, hatte deren Anwesenheit meist nur einen symbolischen Charakter. Aber dieses Thema sollte nicht vor den Augen informierter Frauen und internationaler Feministinnen verborgen werden, was leider passiert ist. Der zweite Punkt war, dass amerikanische und europäische Politiker mit Hilfe der unter ihrem Einfluss stehenden Medien den Taliban ein anderes Gesicht geben wollten, und die feministische Gemeinschaft war wie die anderen nur eine Zuschauerin, um zu sehen, wie sich die Taliban verändern. Jetzt haben wir keine Zeit, solche Fehler zu machen, und bevor die internationale Gemeinschaft die Taliban-Regierung anerkennen kann, müssen wir klar und deutlich fordern, dass wir die Menschenrechte der Frauen in Afghanistan wahren und Menschenrechtsorganisationen einbringen.
Allerdings behaupten politische Lobbyisten: "Die Taliban sind Teil des afghanischen Volkes und das afghanische Volk akzeptiert die Taliban."
Aber die Realität ist, dass sie nicht Teil des afghanischen Volkes sind, und es liegt in unserer Verantwortung, dass politische Lobbyisten die Stimme des Volkes nicht zum Schweigen bringen. Es ist unsere Pflicht, Teil der Stimmen von Frauen zu sein, die heute von den Taliban gewaltsam aus dem Klassenzimmer, dem akademischen Umfeld und dem Arbeitsplatz entfernt wurden.
Aber sie können Frauen nicht von der Straße entfernen, und es ist unsere Pflicht, für die Frauen einzustehen, die heute trotz aller Bedrohungen und Gefahren in Afghanistan auf die Straße gehen, um ihre Wut hinauszuschreien und gegen die fundamentalistischen religiösen Gesetze zu protestieren.
Die Proteststimme afghanischer Frauen ist heute eine bewusste und mutige junge Stimme, die im Gegensatz zu ethnischen und dschihadistischen Führern nie an politischen und kriminellen Handlungen beteiligt waren.
Wenn heute die Frauen der Welt nicht zu den Frauen Afghanistans stehen, wenn die Frauen und Feministinnen der Welt den Frauen Afghanistans den Rücken kehren - Was ist dann der Unterschied zwischen ihnen als Feministinnen und den chauvinistischen Politikern in ihren Ländern?
Als afghanische Frau möchte ich, dass Sie zu den afghanischen Frauen stehen und sie nicht allein lassen, wenn Sie an Gleichberechtigung und Menschlichkeit glauben.
Wir, die Frauen Afghanistans, fordern die Frauen in Deutschland auf, bei den anstehenden Wahlen dem Thema afghanische Frauen mehr Aufmerksamkeit zu schenken.
Fordern Sie die falsche Politik ihrer Regierungen gegenüber Afghanistan heraus und vertreten Sie eine klare politische Haltung gegen sie.
Wir leben heute in einem Land, in dem die Kanzlerin eine Frau ist, aber warum schweigt Frau Merkel einen Monat nach dem Fall von Kabul immer noch zu Deutschlands Haltung zur unmenschlichen Behandlung von Frauen und ethnischen Minderheiten durch die Taliban?
Wir haben die Männerpolitik heute satt, aber Politikerinnen in der Welt folgen noch immer der politischen Linie der Männer.
Heute sind die Taliban nicht nur eine Bedrohung für die Frauen und Männer in Afghanistan, sie sind globale Terroristen und eine ernsthafte Bedrohung für alle Menschen der Welt, für die Jugendlichen, Frauen und Kinder, sogar die, die meilenweit von Afghanistan entfernt sind.
9/11, Der Pariser Terroranschlag, Die Tendenz der Jugend zu den Werten des politischen Islam und die Förderung des Dschihad sind die Kosten, die die internationale Gemeinschaft bezahlt hat, um den politischen Islam und den globalen Terrorismus zu ignorieren. Wenn wir uns also vereinen, können wir unsere Einstimmigkeit mit den Frauen Afghanistans in einen Protestschrei gegen den Chauvinismus der Staatsoberhäupter verwandeln.
ما امروز اینجا هستیم تا هر یک از ما صدای زنان افغانستان باشیم. هر یک از ما در مقابل زنان افغانستان در مقابل کودکان آن کشور و در مقابل تاریخ نسل خود مسوولیت داریم تا به اندازه خودمان سهمی در مبارزه علیه طالبان داشته باشیم.
اکنون همه ی ما در مورد طالبان و اعمال این گروه تروریستی می دانیم و لازم نمی دانم در این وقت محدود حرفهای تکراری گفته شود. ما اینجا هستیم تا با کمک هم از یک فاجعه ی دیگر پیشگیری کنیم. در گذشته روی بسیاری از مسائل بزرگ چشم پوشی کردند که اکنون نتیجه ی فاجعه بار آن را می بینیم. برای مثال:
وقتی مذاکرات صلح از سال ۲۰۱۸ به این طرف شروع شد، موضوع زنان به هیچ عنوان جدی گرفته نشد. در هیت طالبان هیچ زنی حضور نداشت و در این سو نیز به صورت فورمالیته چند زن به مذاکرات صلح حضور پیدا کردند که بیشتر جنبه ی سمبولیک و فرمایشی داشتند. اما این مسئله نباید از دید زنان آگاه و فمینیستان بین المللی پنهان می ماند که متاسفانه اینگونه شد. مسئله ی دوم این بود که سیایتمداران امریکا و اروپا با کمک رسانه های زیر نفوذشان خواستند تا چهره ی دیگری به طالبان دهند که متاسفانه بازهم در این قسمت سهل انگاری شد وجامعه ی فمنیستی نیز مانند سایرین فقط تماشاگر بودند، تا روند تغییر طالبان را مشاهده کنند. اکنون ما دیگر زمانی برای اشتباه کردن نداریم و باید پیش از اینکه جامعه ی بین الملل، دولت طالبان را به رسمیت بشناسند، ما به طور مشخص و با قاطعیت خواسته های خود را به منظور حمایت از حفظ حقوق انسانی زنان در افغانستان با دولتهای مطبوع خود و سازمان های مدافع حقوق بشر مطرح کنیم.
گرچه لابیگران سیاسی در تلاش اند تا بگویند:« طالبان بخشی از مردم افغانستان است و مردم افغانستان طالبان را پذیرا هستند.»
. اما واقعیت این است که انها بخشی از مردم افغانستان نیستند و این مسوولیت ما است که نگذاریم لابیگران سیاسی صدای اعتراض مردم را خاموش کنند. این وظیفه ماست که بخشی از انعکاس صدای زنانی باشیم که امروز از صنف های درسی، از محیط های اکادمیک از محیط های کاری با زور طالبان حذف شدند.
اما آنها نمی توانند زنان را از سرک ها حذف کنند و این وظیفه ماست که به حمایت از زنانی برخیزیم که امروز علارقم تمام تهدیدها و خطرهای که وجود دارد به سرک ها می ِآیند و فریاد خشم و اعتراضشان را از قوانین بنیادگرای دینی فریاد می زنند.
امروز صدای اعتراض زنان افغانستان جوانانی هستند آگاه، جسور و رسالتمند که برخلاف رهبران قومی و جهادی، سیاستمداران مصالحه گر اهل معامله و خیانت نیستند.
امروز اگر زنان جهان در کنار زنان افغانستان ایستاده نشوند اگر زنان و فمنیستان جهان به زنان افغانستان پشت کنند. پس فرق بین آنها با سیاستمدارانشان در چیست؟
من به عنوان یک زن افغانستانی می خواهم که اگر به برابری و انسانیت باور دارید در کنار زنان افغانستان باشید و انها را تنها نمانید .
ما زنان افغانستان از زنان آلمان می خواهیم که در انتخابات پیش روی به موضوع زنان افغانستان بیشتر توجه کنند.
سیاست های غلط حکومت های خود را در قبال افغانستان به چالش بکشند.و در مقابل آنها موضع گیری ها سیاسی شفاف خود را داشته باشند.
امروز ما در کشوری زندگی می کنیم که صدر اعظم آن یک زن است اما چرا خانم مرکل بعد از یک ماه از سقوط کابل همچنان سکوت کرده است و موضع خود و آلمان را در قبال رفتارهای غیر انسانی طالبان مبنی بر حذف زنان و اقلیت های قومی را مشخص نکرده است؟
ما امروز از سیاست های مردانه خسته ایم اما زنان سیاستمدار جهان همواره خط سیاسی مردان را دنبال می کنند.
امروز طالبان فقط خطر برای مردم و زنان افغانستان نیست انها تروریستان جهانی اند و برای تمام مردم جهان خطر جدی محسوب می شوند برای جوانان، زنان و کودکانی که حتی کیلومترها دور از افغانستان هستند.
۱۱سپتامبر، حادثه پاریس گرایش جوانان به ارزش های اسلام سیاسی، ترویج جهاد و نکاح در بین دختران سیاسی هزینه هایی است که جامعه ی جهانی برای نادیده گرفتن اسلام سیاسی و تروریستان جهانی پرداخته اند.فراموش نکنیم که صلح پایدار در جهان تنها با سهیم شدن زنان در فعالیت های عدالت خواهانه ممکن است.پس با اتحاد خود همصدایی خود را با زنان افغانستان به فریاد اعتراض در مقابل محافظه کاری سران دولتها بدل کنیم.